Een paar jaar geleden kreeg ik van een vriend een bloemlezing van Willem Hussem. Toen niet veel in gelezen, nu raakt het me opeens wel. Heel simpele korte gedichtjes. Sommige een rake beschrijving van iets dat hij waarneemt, meestal in de natuur.
de zon bestrooit de zee met goud
ik schep het in mijn handen op
het loopt tussen mijn vingers weg
als water
Andere meer filosofisch van aard.
nog blinken
verdwenen sterren
in de nacht
sterven houdt
het licht niet tegen
Een hele Paaspreek in 5 regels. Uit: warmte vergt/ jaren groei, van Willem Hussem; uitgegeven door Plint.
